'DIE BLYE BOODSKAP VAN JESUS CHRISTUS'

Van die vroegste beginjare van die Kerk af, het Katolieke nog altyd geglo in 'n plek van finale reiniging vir die gelowiges wat gesterf het. Diegene wat as martelaar gesterf het, is erken as reeds by God, aangesien hulle volkome gelykvormig was aan Christus en Sy Kruis deur hul martelaarskap. Vir die baie gelowiges wat nooit die geleentheid gehad het om so 'n openbare getuienis af te lê nie, het die Kerk gebede opgeoffer, veral die Heilige Mis is gevier, sodat hulle, gereinig van elke onvolmaaktheid, in die Hemel sou kon ingaan. Hierdie realiteit en geloof kan gevind word in baie antieke tekste, en word van deur die katakombes en grafte getuig. 

In die Middeleeue het die teologiese verduideliking begin ontwikkel en die naam Vagevuur het algemeen in gebruik gekom, aangesien die woord die geloof van die Kerk van die beginjare tot vandag toe gepas beskryf. Almal wat in God se genade en vriendskap sterf, maar steeds onvolmaak gereinig is, is inderdaad verseker van hul ewige verlossing; maar na die dood ondergaan hulle reiniging, om die heiligheid te bereik wat nodig is om die vreugde van die Hemel binne te gaan. Die Kerk gee die naam Vagevuur aan hierdie finale reiniging van die uitverkorenes.... (Kategismus van die Katolieke Kerk 1030-1031)

Alhoewel die woord Vagevuur nie in die Skrif voorkom nie, is die moontlikheid van reiniging na die dood beslis in onontwikkelde vorm in die Skrif terug te vinde. Byvoorbeeld, in die boek Makkabeërs, stuur Judas Makkabeër 'n offer na die tempel namens sy gevalle manne wat 'n bygelowige daad gepleeg het (2 Mak. 12:39-45). Alhoewel hierdie Katolieke Bybelteks nie in die Protestantse Bybel voorkom nie, getuig dit nietemin van die geloof van Israel in die 2de eeu v.C.

In die Nuwe Testament raai ons Here ons aan om ons sake af te handel voordat ons voor die regter gaan, anders kan ons in die tronk gegooi word, waar ons bly totdat ons skuld betaal is.

Matteus 5:25-26  “Los 'n geskil met jou teenstander gou op, terwyl jy nog saam met hom op pad is, sodat die teenstander jou nie aan die regter oorlewer en die regter jou aan die hofdienaar oorlewer en jy in die tronk gegooi word nie. Amen, Ek sê vir jou: Jy sal beslis nie daar uitkom voordat jy die laaste kwadrant betaal het nie." 

Hierdie is 'n basiese beginsel van geregtigheid, skuld van geregtigheid moet betaal word. Ons kan nie ons skuld aan God betaal nie, dit is oneindig. Christus het daardie skuld betaal en ons natuur met Sy Goddelike Natuur verenig, en ons ontvang vergifnis wanneer ons ons tot Hom wend in bekering deur diegene wat Hy vir hierdie doel aangestel het (Joh. 20:21-23; 2 Kor. 3:5-6). 

Die tydelike skuld, in ons en in ander, as gevolg van ons oerstaat en ons keuse in lewe, bly. Ons moet dit regstel in die mate waartoe ons in staat is – byvoorbeeld deur gesteelde geld terug te gee, iemand se goeie naam reg te stel, vergifnis te vra van iemand wat ons seergemaak het, of dit nou fisies, emosioneel of moreel was, As ons dit nie in hierdie lewe doen nie, dan in die volgende. Hierdie skuld, binne ons vermoë om te herstel, kan ons nie sommer opsy kan sit nie, hetsy in die lewe of in die dood.

Die vroeë Kerk het die praktyk gehad om die siele van die oorledenes tydens die Heilige Mis viering te onthou. Die gravering van die oorledenes se name op kliptablette het ook algemeen voorgekom en 'n weergawe hiervan is vandag in elke Heilige Mis viering teenwoordig, wanneer, tydens die Eucharistiesegebed daar vir die gelowiges wat in Christus gesterf het, gebid word. Hierdie oomblik staan bekend as die Herdenking van die Dooies (Momento) en dan bestaan daar ook die eerbare antieke gebruik om die Heilige Mis vir spesifieke individue te laat vier. 

DIe viering op 'n spesiale dag vir al die Oorledenes het in die 6de eeu in sommige kloosters begin, en teen die 10de eeu na bisdomme versprei en was toe al op sommige plekke reeds op 2 November, die dag na Allerheiligedag, gevier. Die datum van 2 November is ook reeds in die 13de eeu in Rome aangeneem.

Allerheiligedag, wat op 1 November gevier word, is 'n Hoogfees ter ere van die gelowiges wat reeds in die Hemel is. 

• 'n Spesialeblad oor Allerheiliges

Op 2 November, die Hoogfees van Allersiele, bid ons vir die Heilige Siele in die Vagevuur wat gereinig word voordat hulle die Hemel binnegaan. 

Alhoewel nie 'n Verpligte Kerkdag nie, is dit op Allersiele dit 'n goeie idee om die ten minste die Heilige Mis by te woon. Dit is definitief raadsaam om genoeg tyd op die dag aan gebed vir die siele van ons geliefde oorledenes te bestee, sowel as vir die ontelbare Arme Siele wat niemand het wat vir hulle sal bid nie. 

Die tradisionele, ou geëerde gebruik om die grafte van ons oorledene op hierdie dag te gaan besoek om eerstens vir hulle te bid op dié plek waar hul liggaamlike oorskot (deur die Sakramente in die lewe geheilig, afwagtend op die algemene opstanding) te vinde is, en tweedens om as teken van agting en respek byvoorbeeld vars blomme te plaas en hulle grafte of gedenkstene te versier en ongelukkig in meeste gevalle in Suid-Afrika, miskien selfs bossies uit te trek, te spit en te hark. Baie parogies hou 'n spesiale gebedsdiens in die plaaslike begraafplaas op of naby Allersiele. 

Hulle wat in die genadestaat sterf, maar nog nie volkome gereinig is van al hulle gehegtheid aan sonde, gaan na die Vagevuur. 

Christus het ons vermaan om "volmaak te wees soos die hemelse Vader volmaak is" (Matt. 5:48), en daarom is die reiniging van alle onvolmaakthede, wat selfs die goeie mens dikwels nog by die dood kenmerk, nodig, voordat ons die Vader se teenwoordigheid kan binnegaan.

Pous Sint Johannes Paulus II het in drie toesprake oor die hemel, hel en vagevuur verduidelik hoe die essensie van hierdie realiteite nie 'n "plek" is nie, soos “plekke” wat in ruimte en tyd bestaan nie, maar die verhouding van die siel tot God, wat liefde is.

Van God se kant af, bied Hy dit altyd aan. Van ons kant af, kies ons om dit perfek of  onvolmaak te aanvaar. Ons kan ook kies om God se aanbod van liefde te verwerp. Ons keuse, wat dit ook al is, word vasgestel by die dood wanneer die moontlikheid van morele keuse eindig en ons ewige verhouding met God dus bepaal is. 

Die geseënde siel ervaar God se liefde as vreugde, en die verlange van die siel wat soos vuur gereinig word, is versag deur die wete dat dit eendag by God sal wees, en ook deur die vertroosting van die engele, heiliges en siele op aarde wat namens hulle daarvoor bid.

Sint Paulus praat van die lot van die Regverdige wanneer hy praat van die Laaste Dag van die menslike geskiedenis. 1 Korintiers 3: 12-15 "Of iemand nou op die fondament bou met goud, silwer, kosbare stene, hout, gras of strooi – elkeen se werk sal duidelik word, want dié dag sal dit aan die lig bring. Deur vuur sal dit geopenbaar word, en die vuur sal die gehalte van elkeen se werk op die proef stel. As iemand se bouwerk behoue bly, sal hy sy loon ontvang. As iemand se werk verbrand word, sal hy skade ly – hoewel hy self gered sal word, maar soos deur vuur heen." 

Vir die meeste van die mensdom sal hulle "Oordeelsdag" die laaste dag van hulle lewe wees, nie die Laaste Dag van die geskiedenis nie. Die reg wat Christus behou het om die regverdiges te reinig wat tot die einde toe oorleef, daardie reg sal ook die regverdiges reinig wat voor dit sterf; want dit sal die onregverdiges straf, ook met vuur.

• 2 Makkabeërs 12:41-45 (verteenwoordigend van Judaïsme uit die 2de eeu v.C.)  "Almal het daarom die weë van die Here, die regverdige Regter, geloof, wat dinge wat verborge is, openbaar maak. Hulle het smeekgebede aangehef en gevra dat die sonde wat gepleeg is, volledig uitgewis sou word. En die edele Judas het die volk vermaan om hulle vry te hou van sonde, want hulle het met hulle eie oë gesien wat gebeur het weens die sonde van die gesneuweldes. Ook het hy deur 'n insameling onder al sy manskappe omtrent tweeduisend silwerdragme bymekaargemaak en dit na Jerusalem gestuur om voorsiening te maak vir 'n •reinigingsoffer. Hy het baie goed en edel opgetree, omdat hy aan die opstanding gedink het; want as hy nie verwag het die gesneuweldes sou opstaan nie, sou dit nutteloos en dwaas gewees het om vir dooies te bid. Maar hy het ook gedink aan die pragtige beloning wat gereed gehou word vir dié wat in vroomheid ontslaap het – 'n heilige en vroom gedagte. Daarom het hy vir die dooies die versoeningsoffer gebring, sodat hulle van hulle sondes vrygespreek kon word."

• Matteus 5:25-26 (Christus oor Homself as Regter en Sy standaard van geregtigheid)  “Los 'n geskil met jou teenstander gou op, terwyl jy nog saam met hom op pad is, sodat die teenstander jou nie aan die regter oorlewer en die regter jou aan die hofdienaar oorlewer en jy in die tronk gegooi word nie. Amen, Ek sê vir jou: Jy sal beslis nie daar uitkom voordat jy die laaste kwadrant betaal het nie."

• Matteus 12:32 (Christus oor vergifnis in die komende eeu)  n wie iets teen die •Seun van die Mens sê, dit sal hom vergewe word. Maar wie iets teen die Heilige Gees sê, dit sal hom nie vergewe word nie, nóg in hierdie bedeling, nóg in die een wat kom.” 

•  Matteus 5:48 (Christus oor die heiligheid van die Vader) “Wees dus volmaak soos julle hemelse Vader volmaak is.” 

•  Openbaring 21:26 (Johannes oor die heiligheid van die hemelse Jerusalem)  Hulle sal die heerlikheid en die eer van die nasies na haar toe bring. 

•  1 Korintiërs 3:12-15 (St. Paulus oor die reiniging van ons dade deur God)  Of iemand nou op die fondament bou met goud, silwer, kosbare stene, hout, gras of strooi – 13elkeen se werk sal duidelik word, want dié dag sal dit aan die lig bring. Deur vuur sal dit geopenbaar word, en die vuur sal die gehalte van elkeen se werk op die proef stel. 14As iemand se bouwerk behoue bly, sal hy sy loon ontvang. 15As iemand se werk verbrand word, sal hy skade ly – hoewel hy self gered sal word, maar soos deur vuur heen. 

Ja, Regverdige Sele, hetsy in die Hemel of in die Vagevuur kan. Al die gelowiges, hetsy op aarde (die Kerk Militant), in die Vagevuur (die Kerk Lydend), of in die Hemel (die Kerk Triomfantlik), vorm 'n "Gemeenskap van die Heiliges" in God, want "Hy is nie God van die dooies nie, maar van die lewendes; want almal lewe vir Hom" (Lukas 20:38). 

Dus, terwyl die Heilige Siele nie vir hulself kan bid nie, kry ons kragtige voorbidders en behaag ons die Here met ons gebede vir hulle. 

Sint Paulus van die Kruis het eens gesê: "As ons gedurende die lewe die lydende siele in die vaevuur onthou het, sal God toesien dat ons nie na die dood hulp geweier word nie." 

Reg deur die jaar kan ons aanhoudend Heilige Misse vir die Siele in die vagevuur laat opdra, hulle by ons daaglikse gebede en Rosekransintensies insluit, en vir hulle bid elke keer wanneer ons naby 'n begraafplaas is. ‘n Wyse ou non het gesê, "Elke keer as jy by 'n begraafplaas verbygaan, bid die 'Ewige Rus, o Here'-gebed. Gesonde verstand sê dat jy sommige van die siele in die vagevuur so help om daar uit te kom."

sd

Eerbiedwaardige Fulton Sheen het gesê: “Soos ons die hemel binnegaan, sal ons hulle, so baie van hulle, na ons toe sien aankom om dankie te sê. Ons sal wonder en vra wie hulle is, en hulle sal sê:’ ‘n arme siel waarvoor jy gebid het terwyl ek in die Vagevuur was.’ ”